سیالان قزوین

نام خالق زیبایی ها 
گزارش صعود به قله  سیالان قزوین؛ 13 شهریور 1398 باشگاه کوهنوردان ایلام 
بر اساس تقویم ورزشی باشگاه ساعت 8 روز  چهار شنبه 13شهریور 15 نفر از اعضای باشگاه به سرپرستی آقای علی مسعودی ایلام را با 4 دستگاه خودروی سواری به مقصد روستای هنیز قزوین در منطقه الموت تر ک کردیم. با هماهنگی هایی که با آقای مجید قبادی راهنمای محلی انجام گرفته بود و اضافه شدن آقا و خانم پور شهباز از کوهنوردان اسلام آباد به جمع ما، شب را در روستای هنیز(ارتفاع 2200 متر)  و در منزل خانواده با محبت و دوست داشتنی قبادی به استراحت پرداختیم. صبح روز پنجشنبه پس از هماهنگی با بابر محلی، ساعت 6 صبح از روستای هنیز با راهنمایی آقای باقر رحمانی مدیر باشگاه، حرکت به سمت قله را آغاز کردیم. با روشن شدن هوا ؛ مه صبح گاهی زیبایی منطقه را چندین برابر کرده بود.

پس از  عبور از  میان درختان سرو و دیدن قله سیالان از دور و قطع ارتباط موبایلی و گذر از نهر ها و چشمه های مسیر؛  ساعت 10:40 به محل کمپ و جان پناه زر خان  (39s 0470398. 4040052). به  ارتفاع 3250 متر رسیدیم. آب گوارای چشمه کمپ و نیم ساعت استراحت، پس از  4/5 ساعت کوهپیمایی و طی 8 کیلومتر همنوردان را آماده ادامه مسیر به سمت قله کرد

ساعت 11 از کمپ به سمت قله  از مسیر پایکوب شروع به حرکت کردیم .پس از حدود یک ساعت به آخرین  چشمه مسیر در  ارتفاع 3500 متری( 39s 0470784. 4040682) رسیدیم،.با عبور از گردنه و یال مشرف بر یخچال های شمالی بر شدت باد اضافه شد . چشم انداز ابرها در پایین قله و بالای مازندران و دریای خزر بسیار دیدنی و منحصر به فرد بود با ادامه مسیر به سمت شرق، ساعت 14:30 تیم پس از   13 کیلومتر( از روستا تا قله ) به قله سیالان به ارتفاع 4175 متر صعود کرد و با گرفتن عکس یادگاری و لذت بردن از مناظر زیبای پایین قله و توقفی کوتاه و تجدید قوا از همان مسیر رفت به سمت کمپ برگشتیم.

ساعت 17:40 به کمپ رسیدیم و شب را در آنجا در کنار کوهنوردانی از دیگر مناطق کشور چادرها را برپا کردیم. ساعت 7/5 صبح روز جمعه از کمپ به سمت پایین حرکت کردیم و ساعت 11 به روستای هنیز رسیدیم و پس از استراحت و تعویض لباس و میهمان نوازی خوب خانواده قبادی، روستای دیدنی هنیز و مردمان با محبتش را به خدا سپردیم و راهی ایلام شدیم.
همیشه پا به کوه و دوستدار کوهستان باشید.
باشگاه کوهنوردان ایلام جمعه15 شهریور 1398
گزارش از نریمان جمشیدی